Kaukaskie koło kredowe spektakl

  • reżyseria
  • Jerzy Grzegorzewski
  • scenografia
  • Jerzy Grzegorzewski
  • muzyka
  • asystent reżysera
  • Zdzisław Jóźwiak
obsada

Kaukaskie koło kredowe to spektakl dyplomowy JG i jego pierwsza samodzielna realizacja. Można w nim było dostrzec cechy, które później stały się charakterystyczne dla jego twórczości: po pierwsze, w konstruowaniu przestrzeni scenicznej; po drugie, w pracy nad tekstem.

Dramat Bertolta Brechta został znacząco przekomponowany. Przede wszystkim, JG zrezygnował z prologu (Spór o dolinę), budującego w tekście oryginalnym motyw teatru w teatrze. Reżyser zachował tylko postać Pieśniarza – narratora, któremu przypisał wszystkie partie epickie. Drugą istotną zmianą było połączenie dwóch wątków Kaukaskiego koła…. W historię Gruszy wpleciona została historia sędziego Azdaka. Te daleko posunięte zmiany w tekście podobały się większości recenzentów. Uznano je wręcz za działające na jego korzyść.

Koncepcja przestrzeni nie została natomiast oceniona tak jednoznacznie. Prawie pusta scena, ze scenografią zbudowaną z poziomych i pionowych czarnych belek, uzupełniana tylko symbolicznymi elementami, niezbędnymi w poszczególnych obrazach, spotkała się z uznaniem jako przejaw dojrzałej, jednorodnej wizji reżysera i scenografa w jednej osobie. Pewne pomysły jednak, takie jak wieszanie w tyle sceny czerwonych szmat, mających symbolizować pożar, uznane zostały za niepotrzebne udziwnienie, niszczące stylistyczną jedność.

W ocenach brano pod uwagę młody wiek reżysera. Chwalono jego samodzielność, także w obsadzaniu postaci (gwiazdy Teatru im. Stefana Jaracza wystąpiły w rolach epizodycznych). Wielu recenzentów wyrażało ciekawość dalszego twórczego rozwoju JG. / ik