[Otwarta ciemna przestrzeń sceny...] artykuł
Informacje o tekście źródłowym
[Otwarta ciemna przestrzeń sceny...]
Wypowiedź w ankiecie dla „Le Théâtre en Pologne”
Otwarta ciemna przestrzeń sceny oczekująca wypełnienia, biel płótna przed pierwszym uderzeniem pędzla, kryją w sobie eksplozję przeczuwanych możliwości.
Ta świadomość była zawsze dla artysty źródłem radości i wolności wyboru. Jednak malarze nie pragną już wypełniać kolorami magicznej powierzchni. Odkryć ją jeszcze raz. Zaznaczyć pierwszą kreskę, uruchomić pierwszym gestem aktora i poprzez rozwijający się konflikt lub jego brak, wyrazić czułą obojętność świata.
Opustoszała scena, puste pudło na kapelusze. Gdzie się podział orszak strojnych postaci? Wejście i wyjście. Czy tylko zmiana świateł?
*
Pewien japoński malarz (w wielkiej metropolii) starannie zagruntował białą farbą płótno, położył je na chodniku i skoczył z wysokości trzydziestego piętra. (Obraz, który namalował — czy to jego ciało roztrzaskane na białym płótnie czy odcinek czasu zawarty pomiędzy oknem a docelowym punktem trotuaru?).
***
Le gouffre béant et sombre d’une scène qui attend d’être comblé, le blanc d’une toile avant le premier coup de pinceau, recèlent l’explosion de potentialités pressenties.
La conscience que l’artiste en a, était toujours une source de joie et de liberté du choix. Et cependant les peintres n’aspirent plus à couvrir de couleurs la surface magique. La retrouver telle quelle une fois de plus. Tracer une première ligne, amorcer un mouvement par un premier geste de l’acteur et, dans un conflit en développement et son dénouement, exprimer la tendre indifférence du monde. La scène déserte, une boîte à chapeaux vide. Où est parti le cortège des personnages parés? Entrée et sortie. Où un changement d’éclairage seulement?
*
Un peintre japonais (dans une grande métropole) a soigneusement posé la première couche de blanc sur sa toile, l’a étendue sur le trottoir, et a sauté dessus du haut du trentième étage. (Le tableau qu’il a peint — est-ce son corps écrasé sur le blanc de la toile ou l’espace de temps compris e n t r e la fenêtre et le point d’aboutissement sur le trottoir?).
***
A dark open stage waiting to be filled, a clean white canvas before the first touch of the brush conceal an explosion of anticipated possibilities.
Awareness of this was always the source of joy and of the freedom of choice. However, painters no longer desire to fill the magic space. They don’t wish to discover it once again. To draw the first line, to open something with the actor’s first gesture and through the mounting conflict and the denouement to express the tender indifference of the world.
An abandoned stage — an empty hatbox, where has the pageant of bedizened characters gone? Entrances and exits. Or is it just a change of lighting effects?
*
A certain Japanese painter (in a large metropolis) carefully grounded his canvas with white paint, placed it on the sidewalk and then jumped from the thirtieth storey. (The picture he painted, was it his broken body on white canvas or was it only a moment stretched b e t w e e n that window and the point on the sidewalk?).